Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Zenon Klemensiewicz (1891 – 1969)

Zdjęcie Zenona KlemensiewiczaProfesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, wybitny językoznawca i dydaktyk, członek Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1954 r. Polskiej Akademii Nauk. Popularyzator kultury języka i wiedzy o nim. Organizator życia naukowego w wielu dziedzinach. Współtwórca krakowskiego Ośrodka Badań Poznawczych. W czasie okupacji niemieckiej brał udział w tajnym nauczaniu w Krakowie.

Aktywnie działał na niwie społecznej, piastując szereg stanowisk w rozmaitych instytucjach, m. in. Jako długoletni prezes Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego i członek Rady Głównej przy Ministerstwie Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.

Po roku 1945, jako członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, był przewodniczącym Sekcji Szkół Wyższych i Instytutów Naukowych Okręgu Krakowskiego ZNP, następnie przewodniczącym Sekcji Nauki Zarządu Głównego ZNP, a w latach 1964 – 1969 wiceprezesem Zarządu Głównego ZNP.

Zginął w katastrofie lotniczej pod Zawoją. 

Henryk Rowid (1877 – 1944)

Zdjęcie Henryka RowidaPierwotnie Naftali Herz Kanarek - wybitny pedagog, pracownik Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Instytutu Pedagogicznego w Katowicach, a także czołowy działacz Krajowego Związku Nauczycielstwa Ludowego w Galicji, a po I wojnie światowej Związku Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych.

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując stopień doktora filozofii, oraz na Uniwersytecie w Lipsku.

Niezwykle aktywny popularyzator osiągnięć nowoczesnej pedagogiki i psychologii. Wiedzę tę udostępniał na łamach pism naukowych: „Miesięcznika Pedagogicznego”, kwartalnika „Chowanna”, a przede wszystkim „Ruchu Pedagogicznego”, który redagował przez wiele lat.  

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości szczególnie zaangażował się w organizację szkolnictwa oraz kształcenie nauczycieli, czego wyrazem była m.in. praca w Studium Pedagogicznym UJ.

Ukoronowaniem jego osiągnięć w dziedzinie myśli pedagogicznej, niestrudzonych wysiłków w praktyce nauczycielskiej oraz aktywnej działalności w Związku Nauczycielstwa Polskiego było odznaczenie Krzyżem Polonia Restituta.

Aresztowany przez Niemców tragicznie zakończył życie w Oświęcimiu – Brzezince 31 VIII 1944 r.